بی تاب در کرانه این بی دریغ  سرد

        دستان خسته ای که مرا تلخ می نگرد

                                                                و دلی سرخ  مثل لبهایت    

                                    تا کجای نگاه تو جاریست            

            لحظه های مرا که خواهی سوخت

ا                                           اهل  پس کوچه های دربه دری

         با تو اما هنوز   آوازم

                                                       در خم جاده

                     تا نگاه کنی

                                                                       سایه ای تلخ تر ز آوارم